سپاس خدایی را که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان خود گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر قرار داد و هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید که خدا بر هر چیز قادر است.(سوره فاطر، آیه 1)
در راهروی عبور زمان، کفش هایم را در آوردم و ریز بغل گرفتم. پاهای داغم را روی زمین سرد و بی روح ثانیه ها گذاشتم و سردیش تمام تنم را می لرزاند. زیر لب نام او را آوردم و جلو رفتم. دیگر هیج چیز برای سردی و تنهایی نماند.
او در کنارم بود و برای دقایقی در داخل ثانیه ها فراموشش کرده بودم. با امواج زمان جلو می روم و نمی گذارم تلاطم هایش مرا غرق بیهودگی خود کند. او با من است و من با او همه ی دنیا را فتح خواهم کرد!
خدایا! مرا به پرنده تبدیل کن، تا میان ابرهای زیبا بنشینم خدایا! مرا به گل کوچکی تبدیل کن، تا دست های یار مرا بچیند خدایا! مرا به حقیقت تلخ تبدیل کن، تا دروغ ها را فراموش کنم
خدایا! مرا به آتش تبدیل کن، تا بدی ها را خاکستر کنم خدایا! مرا هدایت کن، تا همیشه راهم به سوی تو آغاز شود!
