ارمیای آرمانی - آغاز راه

آمار و اطلاعات

بازدید امروز :46
بازدید دیروز :45
کل بازدید :276469
تعداد کل یاداشت ها : 171
103/2/6
7:57 ع

مشخصات مدیروبلاگ

سپاس خدایی را که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان خود گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر قرار داد و هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید که خدا بر هر چیز قادر است.(سوره فاطر، آیه 1)

بایگانی وبلاگ

شهریور86[5] مهر86[4] آبان86[4] آذر86[11] دی86[9] بهمن86[6] اسفند 86[7] فروردین87[9] ادیبهشت87[10] خرداد 87[5] تیر87[8] مرداد87[1] شهریور87[7] مهر87[5] آبان 87[3] آذر87[9] دی87[9] بهمن87[3] اسفند87[10] فروردین 88[3] اردیبهشت 88[4] خرداد88[1] تیر88[3] خرداد 89[4] تیر89[5] مرداد89[3] مهر89[1] اسفند89[1] فروردین90[1] اردیبهشت90[4] مهر 90[3] بهمن 90[1] اسفند90[3] فروردین 91[1] آبان 91[1] آذر 91[1] فروردین 92[2]

پیوند دوستان

دست خط ... پیاده تا عرش سرای اندیشه سلام شهدا رند سوتک عاشقانه پری برای پریدن نگاه منتظر زن بودن ممنوع لعل سلسبیل کلک بهار نوشته های یک ناظم آفتاب شب آغازراه آسمان سرخ شیعه مذهب برتر پشت خطی شهید سید محمد شریفی طعم شیرین دو دقیقه بانو بلاگ تارنما صور اسرافیل آرمان شهر زیبایی سایه خداوند بر کهکشانهاست بیا با هم تا به دریا برسیم سلام حرفای خودمونی من مکتب وحی توحید و عرفان

ارمیای آرمانی

87/10/15

ارمیا جوانی پاک و هدفمند چند روزی است در ذهنم یاد آور می شود.
صحنه های زیبایی که نویسنده با خلاقیت خودش ساخته و این گونه این جوان را به تصویر کشیده جای احسنت دارد.

نمی دونم چرا اینقدر خواندن کتاب ارمیا برام لذت بخش بود. حتا الان که حدوده یک سال از خوندش می گذره، با دیدن مردم غزه دوباره برام یاد آوری میشه!

وقتی کتاب ارمیا را می خواندم، در صحنه صحنه اش این جوان را در ذهنم می دیدم. شخصی که شاید با پاکی و آرمان گراییش این گونه در ذهن من نقش بسته. خیلی ندیده بودمش! شاید یک بار و با نگاهی گذرا. ولی فکر می کنم نیروی ایمان و پاکی است که این طور می تواند در شخصی تاثیر گذار باشد. از خدا آرزوی خوشبخت شدن برایشان دارم.

زندگی ارمیا در کوهستان، نماز خواندنش در میان جاده، غذا خوردن هایش، هم صحبت شدنش با مردمی ساده، و.... همه و همه را دوست دارم. وقتی می خواندمش آرزو می کردم که ای کاش جای او بودم.

پ.ن: دیدن مظلومیت مردم غزه و دل شکستن هایم برای این عزیران دلیل نوشتن این پست بود. (گاهی فقط خود نویسنده، نوشته ی دلش را درک می کند!)

اولین دیدگاه را شما بگذارید