بعضی وقتا خوشبختی دو دستی میاد بغلم می کنه! آنقدر بهم فشار میاره که خودم تعجب می کنم از این که تو بغلشم.
این که همیشه دلم رو براش صاف و صادق کنم خودش صداقت رو بهم هدیه می کنه.
تا حالا شده ندونید خدا رو چجوری شکر کنید؟ الان من اونجوریم؟ اصلا نمی دونم چجوری شکرش رو انجام بدم؟ این که هیچ وقت ازش ناامید نمیشم میگه بیا اینم "امید" (نه اون امید!) اینقدر برای خودت نگهدار تا خوشبخت شی.

توی این یک سال و نیم که کامپیوتر خریدم خیلی خیلی به توان n سختی کشیدم در برابر دوستایی که چندین ساله با کامپیوتر کار کردند، ولیی هیچ وقت از این که کمتر از بقیه می دونم، نترسیدم.
یه روز به دوستم گفتم: چجوری شدم؟ فکر می کنی مغرورم؟
از مغرور بودن بدم میاد. همیشه از خدا خواستم اگه می خواد منو به بزرگی برسونه غرور رو ازم بگیره و اگه میخوام مغرور بشم هیچ وقت اون سعادت مغرور انگیز رو بهم نده.

پ.ن: فکر می کنم این روزا خوشبختی بدجور با من رفیق شده، می ترسم کار دستم بده! بعضی وقتا دوست دارم منم خدا رو بغل کنم، همونطور که منو بغل کرده.