سپاس خدایی را که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان خود گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر قرار داد و هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید که خدا بر هر چیز قادر است.(سوره فاطر، آیه 1)
بالاخره بعد از حدوده یک ماه ونیم، کلاسمون تموم شد. خسته نباشم! امروز امتحان داشتیم. با همه ی اتفاق هایی که این چند روز برام افتاده بود و خیلی کم جزوه ام رو خونده بودم، امتحانم رو خوب دادم. الکی الکی مهندس سخت افزار هم شدیم واسه خودمون!
هفته ی پیش یک جشن کوچیک هم برای استادمون گرفتیم. با بچه ها پول روی هم گذاشتیم و با سلیقه ی من و دوستم، یک کادوی خوب براش گرفتیم. شیرینی هم گرفتم که دیگه حسابی کیفور بشن همه! حالا اگه خدا کمک کنه کلاس premiere رو هم تموم کنیم. چه کار کنیم دیگه می خواییم میکس و مونتاژ کار هم بشیم.
این روزها خیلی کار دارم. خیلی اتفاق های عجیبی برای می افته. خودم رو به دست امواج زمان سپردم. می خوام باهاش حرکت کنم ببینم چی برام می خواد. از هیچی هم نمی ترسم. اون هفته اصلا فکر نمی کردم بتونم کارهایی رو انجام بدم ولی اینقدر قشنگ خدا جفت و جورش کرد که هنوزم باورم نمیشه تموم شد! یکی از دوستام جا زد و رفت. گفت:« تو هم نمی تونی!». ولی خب من به حرفش گوش ندادم و الان از خدا ممنونم.
چند ماه پیش سایتی رو خوندم که تا یک هفته حالم بود. چند شب پیش با یکی که اصلا فکرش رو نمی کردم، درباره ی موضوعی بحث کردیم که هنوز باورم نمیشه. خوشحالم که تونستم کمکی بکنم ولی امیدوارم زود بتونم فراموش کنم. البته عقل خیلی چیزای خوبی رو حکم می کنه ولی بالاخره احساسات نمیزاره چیزایی رو نادیده بگیرم. بعضی وقتا می بینم چقدر سنگ دلم. یکی باهات همدلی کنه و به فکرت باشه ولی تو نزاری و بد برخورد کنی! اینجا فکرم به احساسم غلبه کرد. خوشحالم؛ هم برای خودم و هم برای... .
پ.ن: اتفاق های زیادی برام می افته که دوست دارم همه شون رو ثبت کنم ولی اصلا وقت نمی کنم. این پست موضوع های مختلفی رو داشت. می ترسم چند سال دیگه خودم بخوام بخونم، گیج بشم!
