قبل از این که به موضوع مورد ذهنم! بپردازم، خواستم ببینم با این که من کدهای کامنت رو از وبلاگم برداشتم، چجوریاس که دوستان برای من کامنت میزارن؟ (خب من الان دارم ازتون سوال می پرسم کجا می خوایید جواب بدید؟:دی)

با احترام به حرفای دوستم از وبلاگ تارنما اگه بشه این پست رو واضح تر بنویسم.

خب بریم سر اصل مطلب!
چند وقته توی شهرمون مغازه ها رو هم دارن سانسور می کنن! من موندم یعنی دیگه اینقدر عامل های محرک ساز! از جامعه مون کم شده که دست به دامن مانکن ها شدند! اگه ساسی مانکن! رو ببین چه کار می کنن؟ انگار فراموش کردن این همه عامل تحریک ساز رو!

مغازه هایی که لباس عروس تبلیغ! می کنن یا پیراهن های بلند و شیک و مجلسی... از قسمت گردن تا روی سینه، روی شیشه ی مغازه شطرنجی شده. البته خیلی کم دیده بودم قبل ترها، ولی تازگی ها تقریبا همه ی مغازه ها همین جورن! به نظر من این جوری یک پسر خیلی کنجکاوتر میشه که پشت این شیشه ی شطرنجی چه خبره! مواجه شدن با چنین لباس هایی که بالاخره پایین پاها پیداست در هر صورت می تونه برای بعضی ها وسوسه انگیز باشه ولی با این کار بیشتر.

از طرفی هم منِ نوعی که میخوام لباسی رو بپسندم مواجه شدن با چنین نوع نشون دادن اصلا خوشایند نیست و دارن مشتریشون رو می پرونن. البته من(با توجه به اخلاقم) هیچ وقت جلوی چنین مغازه هایی اصلا نمی ایستم تا لباس ها رو بررسی کنم، اینایی رو هم که گفتم چیزایی بود که شنیدم.

خودم به شخصه اصلا از این طرح خوشم نیومده، هر چند می دونم که بیشتر افراد توی شهرمون با این کار موافق هستند. شاید دلیل های منطقی زیادی هم وجود داشته باشه ولی فعلا وقتی چنین مغازه هایی رو می بینم فقط می تونم سر تکون بدم و تاسف بخورم به تفکر بعضی ها!

پ.ن: خودم رو چشم زدم. من که وقت نداشتم پست بزارم، چجوری امروز دو تا نوشتم؟
حالم خیلی خیلی بهتر شده.
راستی یادم نبود. روزم هم مبارک!