سپاس خدایی را که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان خود گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر قرار داد و هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید که خدا بر هر چیز قادر است.(سوره فاطر، آیه 1)
خدایا! تو بیش از حد کمکم می کنی یا اشتباه فکر می کنم؟ خدایا! تلاشم در حد این همه لطفی که به من داری هست یا نه؟
.... خدایا! وبلاگم رو می خونی؟ کاش لینک مستقیم به خودت رو پیدا می کردم. نمی دونم شاید هم پیداش کردم ولی هنوز اددت نکردم.
نمی دونم شاید ادد شدی و هنوز share ات نکردم. چرا share ات هم کردم و دوستام خبر دارن. این که کدوم قسمت قلب ریدرم save ات کردم، برات مهمه؟ این که چجور می خونم و هیچ کدومش رو mark all as read نمی کنم، رو هم می دونی؟
این که هیچ هاستی نداشته باشه، قانون و ضابطه ای، وب خونی، لوگویی، هیج توجهی به تعداد بازدید کننده یی که داره، هیچ فونت و امضایی آخرش...این که اینا رو نداشته باشه، اشکال داره؟
میشه باهات راحت حرف زنم وقتی اینقدر راحت باهام حرف می زنی، در حالی که من هدفون تو گوشم هست و آروم صدات رو با صفر و یک ها قاتی کردم؟ می دونم قطعا مثل بنده هات نیستی.
وقتی با قرآن کنارت نشستم و تسبیح رو با خوشبویی حس کردم، جواب همه ی سوالهام رو گرفتم؟ درسته؟ الان هم حتما خوب می دونی که با این حال خسته، چرا نوشتنم میاد؟