سپاس خدایی را که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان خود گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر قرار داد و هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید که خدا بر هر چیز قادر است.(سوره فاطر، آیه 1)
داداشم از کامپیوتر فقط بازی، آهنگ، فیلم و عکس رو می شناسه! برای من ناراحت کننده بود که اینجوریه ولی خب متوجه شدم علاقه نداره دیگه، چه میشه کرد؟ دوستش گفته بود بیست تا فیلم دارم و کلی آهنگ. اگه میخوای هارد به هارد کنیم و این چیزا.
دیروز قرار شد بیاد. داداشم به من گفت:« تو هم بیا نگاه کن که چجوری کابل ها رو وصل می کنه.» خودش که کلا این چیزا تعطیل! جناب تشریف آوردند با کلی ادعا از دانستن کامپیوتر و مخلفاتش.
کیس خودش رو هم آورده بود. وقتی داداشم گفت رمت چیه؟ جواب داد که DDR2 هست. یه نگاه به رمش کردم دیدم انگار می خواد پیاز داغش رو زیاد کنه.
رم خودم رو در آوردم و گذاشتم کنار رمش و فرقش رو گفتم. بیچاره خودش رو جمع و جور کرد و فهمید رمش DDR1 هست. دیگه سعی کرد بیخودی کلاس نزاره. فکر می کرد که حالا داداشم هیچی در این زمینه نمی دونه من شاید از اون بدتر باشم!! داداشم اینقدر از توضیحات من خوشش اومد، یواشکی چشمکی به من می زد و کیف می کرد از داشتن چنین خواهری!
هاردها رو وصل کرد. ولی هر کار می کرد با ویندوز خودش که بالا نیومد. روی کیس ما هم نصب کرد و با ویندوز دوباره بالا نیومد. گفتم خودم باید دست به کار بشم. سیستم رو با اوبونتو بالا آوردم. کلی بعد از تعریف کردن از ویژگی های بسی نیک و دوست داشتنیه اوبونتو، دل جناب رو بُردم. سی دی اوبونتو و توضیحات نصبش رو بهشون دادم و قرار شد نصبش کنه.
پ.ن: دیشب با خیالی آرام و خشنود به بالین رختخواب رفتم. از این که یک نفر دیگر را هم اوبونتویی کردم خردسند بودم.
پ.ن: امروز تو مسجد به این فکر فرو رفتم: من که اینقدر راحت با هدایت کردن یک نفر به سیستم آزاد و ناحرام! احساس رضایت می کنم، چقدر می تونه شیرین باشه وقتی کسی رو به دین می خونیم و اونو از هفت روز دنیا و آخرت مَثَل یوسف بیدار می سازیم. از خدا خواستم آنقدر توان و علم بهم بده تا از این امر کوتاهی نکنم و خدا رو شکر کردم که تاکنون دریغ نکردم.
