سپاس خدایی را که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان خود گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر قرار داد و هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید که خدا بر هر چیز قادر است.(سوره فاطر، آیه 1)
دیگه واقعا فهمیدم تازگی ها حوصله ی مکان های شلوغ رو ندارم. دوست دارم یه جا خلوت و ساکت باشه و فقط با کامپیوترم ور برم! عصری رفتیم سازمان ملی جوانان. دیشب تو تلویزیون نشون داد که بازاری درست کردن و فروش و عید خریدنی و ارزون و این چیزا. داداشم هم از دوستش شنیده بودم که لباس های عیدش رو رفته از اونجا خریده. امروز داداشم اصرار داشت که ما هم بریم. رفتیم. آنقدر شلوغ بود که جلوی پامون رو نمی تونستیم ببینیم چه برسه به اجناس! تا توی پیچ جاده هم ماشین پارک کرده بودن.
خونواده با یه شوری مشغول دیدن بودن ولی من فکرم مشغول کار و برنامه ای بود که باید پیداش می کردم و تا یه مرحله ای انجام می دادم. به داداشم گفتم بریم تو ماشین بشینیم ولی قبول نکرد و دوست داشت همراه خونواده باشه و تماشا و خرید کنه! می تونستم از همون اول نرم ولی داداشم اصرار داشت منم باشم. دوست نداره وقتی بیرون میریم من باهاش نباشم.
توی این همه بازار گرمی! چشمم فقط اون لواشک ها و آلو قرمز رنگا رو بدجور پسندید. فکر لباس و بقیه ی لوازم نبودم و نیستم اصلا. میخوام همون پول ها رو جمع کنم و چند تا قطعه ی ضروری واسه کامپیوترم بخرم. بالاخره خریدهاشون تموم شد و آخرش هم با خرید لواشک سوار ماشین شدیم و اومدیم. من هنوز تو فکر برنامه ام هستم.
