سپاس خدایی را که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان خود گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر قرار داد و هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید که خدا بر هر چیز قادر است.(سوره فاطر، آیه 1)
از این که لحظه ها بگذره و کاری صورت نگیره در عذابم. درست و نادرستش هم برایم مهم است ولی باید صورت گیرد چه درست چه نادرست! باید با فکر پیش رود. هر چند گاهی اشتباه های زیادی هم رخ می دهد ولی باید بدهد. مثلا من همین دیشب اشتباهی کاملا احمقانه انجام دادم. ولی در هر صورت انجام دادم. بهتر از آن بود که یک گوشه بنشینم و از ترس شکست جلو نروم. البته باید این رو هم در نظر بگیریم که هر کاری در چه حیطه ای است. باید با عقل کار را سنجید تا جایی که توانستیم از گناه دور باشیم.
از این که چیزهای جدید یاد بگیریم نباید بترسیم. حتا شده باید دیوار رو خراب کنیم تا ببینیم پشتش چه چیزای جدیدی وجود داره! تلاش مهمترین عامل هست. تا جایی که دیدم تنبلی و حوصله نداشتن! بزرگترین عیب بعضی از ماها هست. گاهی وقتی ایده هایی به دوستام میدم میگن:« برو بابا حوصله داری؟» در حالی که شاید شروع چنین کاری تا آخر عمر زندگی رو متحول کنه.
از خدا میخوام کمکم کنه. روزهای عمرم حتا یک ثانیه اش غرق در اتلاف نباشه. این دوران بهترین دوران برای ساختن آینده ی درسته. اگر قوه ی تشخیص و عملکرد درست داشته باشیم قطعا امیدواری بیشتر میشه. فقط از خدا غافل نشیم.
وقتی حرفی میزنم اطرافیان میگن:« تو جوونی، مخت داغه که این فکرها رو داری. چند سال که عمر بیاد سرت از تب و تاب می افتی. الان داغی!» در برابر تفکراتشون نمیشه جبهه گرفت و وقت گذاشت تا قانعشون کرد. هیچ وقت هم این کار رو نمی کنم. مهم خود من هستم. هیچ وقت اهدافم رو فراموش نمی کنم. نمیزارم گذشت زمان کمرنگشون کنه. حتا اگر چندین سال لازم باشه صبر می کنم تا پیشرفتم رو ببینم و دنیا رو با روزهای موفقیت و بزرگی ترک کنم.
