سپاس خدایی را که آفریننده آسمانها و زمین است و فرشتگان را رسولان خود گردانید و دارای دو و سه و چهار بال و پر قرار داد و هر چه بخواهد در آفرینش می افزاید که خدا بر هر چیز قادر است.(سوره فاطر، آیه 1)
درسته که به دلیل کارهای دولت، سیم کارتی که یک میلیون بود و هر کسی نداشت، الان با چند هزار تومن هم میشه موبایل دار شد-گوشی دست دوم هم فراوونه- اما آدم های بی جنبه خیلی زیادن. دست کم من به این نتیجه رسیدم.
بعضی از پسرهای بیکار میشینن و آخر شمارشون رو یکی دو تا جابجا می کنند و دنبال دوست دختر می گردند. آدمایی که اشتباهی به من زنگ زدند و بعدش خواستن با هم دوست بشیم، اگه می خواستم جوابشون رو بدم، باید تا حالا نزدیک پنجاه تا دوست پسر می داشتم! اگر بخوام به شماره ی ناشناس جواب ندم که نمیشه! شاید یکی از دوستان و آشناهام باشه که با یه شماره دیگه زنگ میزنه. وقتی هم مودبانه بهشون گفته میشه اشتباه گرفتید، بعدش عاشق مودب بودن آدم میشن. اگر جواب ندم اصلا، با هزارتا شماره زنگ میزنن که از آخر ببینن دخترم یا پسر. از انواع شماره سیم کارت گرفته تا شماره خونه و محل کار. واقعا این الان بزرگترین معظل شده واسه من.
چند وقته پسری مرتب اس ام اس میده و میگه حال دوست دختر عزیزم چطوره؟؟!!! قسم میده که چون مهربون هستی و محترمانه برخورد کردی من ازت خوشم اومده! حالا چی؟ چون من در جواب بهش گفتم:« اشتباه گرفتید، خواهشا شماره رو دوباره چک کنید، مرسی» . فقط همین! نمیدونم چطوری پی به مهربون بودن آدم می برن!
اگه بد باهاشون برخورد کنیم بدتر پیله می کنن و فکر می کنن مثلا من میخوام باهاش دوست بشم که دارم اینجوری باهاش بدبرخورد می کنم. چندتاهاشون رو با داداشم دست به سر کردیم. از دست یکی خلاص میشم یکی دیگه! کاشکی حداقل از این دخترایی بودم که عاشق این دوستی های مسخره هستن. اینجوری دلم نمی سوخت و می گفتم خب این یه نعمت آسمونیه! که اینجور خدا داره به دامنم همین جور شماره دوست پسر میریزه. بعد هم نماز شکر بخونم واسه این نعمت شکوهمند خدای کریم که به این بنده ی حقیر مرحمت نموده.
من دوست دارم تنها خانواده و آشناها و دوستام و همکارام بهم زنگ بزنن یا پیام بدن. یا اگر هم غریبه ای زد دیگه نچسبه به آدم و بخواد باهاش دوست شد. الان باید با این شرایط چه کرد؟
