این پنچ شنبه که رفتم نمی دونم چرا خیلی فرق داشت. از در که وارد شدم یک نسیم ملایمی صورتم رو نوازش داد. خیلی با صفا بود. این هفته به تک تکشون که نگاه می کردم انگار با من حرف می زدند .انگار اونها هم خوشحال بودند که منه بنده ی حقیر این هفته هم اومدم نمی دونم شاید من فقط یک توهم زدم. به همشون سلام کردم و بعد از خوندن فاتحه و قرآن، رفتم و با شهید زین الدین خیلی درد و دل کردم. خیلی خیلی سبک شدم.اون  بار اولی که اومدم و بهشون سر زدم خیلی شرمسار بار گناهام بودم و اصلا روم نمی شد بهشون حتی نگاه کنم چه برسه که بخوام به این راحتی همه ی اسرارم رو براشون بیان کنم. خلاصه این بار که بعد از چندین هفته پی در پی بود و به خاطر قولهایی که بهشون داده بودم . خدا رو شکر به همه ی اونها هم عمل کرده بودم، خیلی خوشحال بودم.

این هفته تصمیم گرفتم که یک کاری بکنم. آخه هر هفته که می یومدم و به هر کدومشون که سر می زدم در انتهای قبر هر کدوم از این عزیزان شعرهای خیلی قشنگی به چشم می خورد و وقتی اونا رو می خوندم خیلی بهشون حسرت می خوردم.
این هفته یک کاغذ و قلم برداشتم و بیش تر اون شعرهارو یاداشت کردم. اصلا نمی دونید چی میگم یک حال و هوایی بود. انگار همه با هم یک شب شعر راه انداخته بودیم که من رو هرچه بیش تر به عالم ملکوت نزدیک می کرد.
در اندوه آن حسرت ماندم که ای کاش من هم در بالین آنها خوابیده بودم ولی افسوس.....افسوس که این فکر من حسرتی بیش نیست.

دلم نیومد اون شعرهای بسیار باصفا رو این جا نگذارم. دوست داشتم همه ی اونها رو بنویسم ولی ....بازهم به همین چند بیت اکتفا می کنم.(هر کدوم از بیت ها جدای از دیگری است).
من مطمئنم که شما دوستان خوب هم با خوندنشون دله پاک و آسمونی تون بیش تر آسمونی میشه. انشاالله.

*شهادت آرزوی آخرم بود                      بدیم آنچه را در باورم بود
*این حرف من شکسته بال است           پرواز به اوج خون کمال است
*مکانم گر به خاک تیره باشد                 جهان را دیده بر من خیره باشد
*اگر در خون تنم را شستشو داد             مرا فیض شهادت آبرو داد
*کسانی در حقیقت پاسدارند                 که پاس حرمت ما را بدارند
*گر معنی عشق را بجویید                     باید که طریق ما بپویید
*کند بر خون ما هر کس خیانت               نبیند تا ابد روی سعادت
*جان باخته در منای عشقم                   انداخته سر به پای عشقم
*گر آب حیات را بخواهید                        باید پی خون من بیایید
*چون حق را دیدم و خود را ندیدم            به آن جایی که می باید رسیدم
*از آن خونم بجوشد تا قیامت                 که کردم پیش دشمن استقامت
*ملاک این جا به جز صدق و صفا نیست    که هر کس را در این گلزار جا نیست
                      شهادت لاله ها را چیدنی کرد
                      به چشم دل، حق را دیدنی کرد
                      ببوس ای خواهرم قبر برادر
                      شهادت سنگ را بوسیدنی کرد