*موجیم که آسودگی ما عدم ماست
ما زنده به آنیم که آرام نداریم
آیا تاکنون موج ثابت دیده اید؟ آیا موجی دیده اید که ایستاده باشد؟ موجی که بی حرکت باشد؟ موجی که در آرامش باشد و در سکون؟ موجی که...
نه، سوال پرسیدن من بیهوده است. فکر نکنم چنین موجی را دیده باشم(باشید). من که ندیده ام. شاید اگر هم از کسی بپرسیم به ما بخندد...موجی بی حرکت!
چنین موجی که جاری نباشد و عصیان نکند وجود ندارد. اگر حرکت نکند که همان آب است؛ دیگر موج نیست.
انسان اگر ساکن باشد، اگر ساکت باشد، اگر در خواب غفلت باشد، اگر در تاریکی زندگی کند و اگر...دیگر نیست چرا که راکد است و حرکتی ندارد. باید جاری بود.
برای بودن، برای شدن، برای رفتن از این که «هست» به آنجا که «باید باشد»، برای تکان خوردن و برای... باید در دریا موج بود، در سکوت فریاد، در کویر درخت، در تاریکی شمع، در عدم هستی و در غم شادی.
شعار نبود برای انتخابات و رای دادن؛ بلکه شعاری برای درست عمل کردن.
موج بودن را برای همه ی مراحل زندگی در خود زنده کنیم.
از آدم هایی که یک گوشه می نشینند و می گویند که هر چه خدا خواست همان می شود و خودشون کوششی ندارند... بدم می آید. این را نوشتم؛ چون یک کسی را دیده ام که این گونه است و همه ی این کارها و فعالیتها را بیهوده می داند. خوشم نمی آید از کسانی که فعالیت هاشون کم است. نه این که بگویم صبح تا شب بدوند و فعالیت کنند ولی می توان یک موج کوچک هم بود.
دوست دارم موجی بزرگ شوم و در راه درست، بتوانم دیگران را هم به آن فراخوانم.
*اقبال لاهوری
پوزش نوشت:
با عرض معذرت اون وبلاگهایی که دیر به دیر به روز می کردند یا اونهایی که اصلا تا حالا سر نزده بودم یا اونایی که ازمطالبشون خوشم نمی یومد یا اونایی که فقط یه چیزی می نوشتند که نوشته باشند و لینکشون بالا بیاد یا اونایی که از خواندن مطالبشون چیزی دستگیرم نمی شد؛ را حذف کردم.
کسانی که ناراحت هستند می توانند لینک آغاز راه را از وبلاگشون حذف کنند؛ خوشحال می شوم.
دوستان دیگر هم اگر وارد این موج شوند پشیمون نخواهند شد.
موج باشید! یا به قول بلاگری: «جاری باشید!»(این جمله قشنگ تره.)
