امسال اولین سالی هست که در ایام عید وبلاگ می نویسم. پارسال این موقع اصلا نمی دونستم اینترنت چی هست چه برسه به این که وبلاگ داشته باشم!
خیلی خوشحالم. سالی که گذشت برایم خیلی بود. از کسانی که پرسیدم یا وبلاگهایشان را خوندم گفتند که سالی سختی رو داشتند. خب برای هر کسی یک جور بوده. شاید بیشتر غم، شاید شادی، شاید موفقیت، شاید شکست، وداع، دوری، خنده، گریه، ناامیدی، وصال، برای بعضی ها هم هیچی!(دیدم و بوده چنین کسی) کسی که یک سال از عمرش را همین طور بی هدف گذراند و هیچ کاری نکرد.هیچی!

امسال لحظه ی تحویل سال داشتم زندگینامه شهید باکری را می خواندم؛ البته موقع سال تحویل قرآن می خواندم. همین عزیزان بودند که باعث شدند سالی خوب را پشت سر بگذارنم. اعتقادی شدید دارم. کمک هایشان را به وضوح می دیدم؛ حتا در کوچکترین خواسته هایم.

دوستانی که طی این...(313) سال از عمرم، پیدا کرده بودم و داشتم، دوبرابر آن را در مدت این چند ماه وبلاگ نویسیم پیدا کردم. آن هم چه دوستانی. از کوچکترین آنها می تونم درس بگیرم. بزرگترها که دیگر روی چشم جای دارند. بدجور هم دوستشان دارم. خودشان خوب می دانند که منظورم خودشان هستند. بله...آوردن تک تک اسم ها و وبلاگهایشان در اینجا سخت است.

آمدن در محیط مجازی و وقت گذاشتن برای آن خیلی برایم مفید بود. درسته که با مخالفت های شدید خانواده روبرو شدم و روبرو هستم:( ولی از تلویزیون تماشا کردن و تخمه شکستن و وقت هدر دادن می تونه بهتر باشه.
شاید برای بعضی ها اینترنت فقط وقت گذراندن باشد. مثلا اونایی که بیشتر وقتشون را در روم ها و چت کردن با...می گذرانند. خیلی دیدم. مخصوصا وقتی که بنابه دلایلی مجبور می شوم به کافی نت بروم.
یکی را در کافی نت می دیدم که همیشه هفت الی هشت پنجره ی چت روبرویش باز بود و یا توی روم ها خوش می گذراند. بیشتر وقت ها که رد می شدم وب کم اون طرف و خودش هم باز بود و...(خودتون دیگه بهتر می دونید!).

خدا رو شکر از وقتی چشمم را باز کردم و با این محیط آشنا شدم، توانستم از آن درست استفاده کنم. البته به غیر از دوماه اول. حالا به این ها کاری ندارم. درکل سال گذشته ام با وبلاگ نویسی عجین شد و عقبه ی خوبی هم برایم به دنبال داشت. همین که اطلاعاتم بیشتر شد و باعث شد خودم به سمت کتاب خوانی-به جز کتابهای درسی- کشش پیدا کنم یکی از بهترین و شیرین ترین خوبی هایش برایم بود؛ جدای از پیدا کردن بهترین دوستها.