سه تا درخت جلوی خونمون داشتیم. همشون زیر سفیدی و سرمای برف امسال خشک شدند. میدان کوچک روبروی خونمون هم به این درد دچار شد! عید و تابستان امسال اون صفا و زیبایی توی خیابونمون کمتر دیده شد.
چند ماه پیش چند تا مامور شهرداری زحمت کشیدند و اره برقی به دست، اومدند و درختان خشک رو از بیخ بریدند. سه تا درخت بزرگ ولی عاری از هر برگ جلوی خونه ی ما هم بریده شدند. مجبور شدیم کل پیاده روی جلوی خونمون رو بکوبیم! و دوباره موزائیک کنیم. البته من که نه! کارگرها این کار رو کردند و حسابی تمیز و زیبا شد.
ساعت 7 صبح چند وقت پیش، از خونه می اومدم بیرون که نگاهم افتاد به موزائیک ها. اون سه قسمتی که واسه درخت ها بود موزائیک هاش ترک برداشته بودند و به طرف بالا اومده بود.
چون درخت ها کامل از ریشه کنده نشده بودند و کمی و فقط کمی از ریشه هاش توی خاک باقی مونده بود، جون گرفتند و می خوان رشد کنند.
دوباره سه قست از موزائیک ها کنده شد و برگ های سبز موجودات جون گرفته خودشون رو نشون دادند.

پ.ن: وقتی فکر می کنم می بینم بعضی ها واقعا از این درختها کمترند. با این که می دونند ریشه و اصلشون چیه، مسلمون یا نامسلمون، شیعه یا سنی هستند ولی باز هم سرشون رو زیر خاک نادانی می کنند و هیچ تلاشی برای رشد کردن ندارند. برای جامعه یی که توش زندگی می کنند هیچ، برای خودشون و پیشرفتشون هم کاری نمی کنند!