*خواهی که رسی به کام، بردار دو گام!
یک گام ز دنیا و دگر گام ز کام
نیکو مثلی شنو ز پیر بسطام
از دانه طمع ببُر! که رستی از دام
*(بایزید بسطامی)
پ.ن: کامروائی واقعی در گرو طمع بریدن از کام است. نظر عارفان بر این بوده که باید نخواست، تا به آن خواست بزرگ رسید.
آب کم جو، تشنگی آور به دست! (مولوی)