بعضی چیزها برام خیلی ارزش دارند. گاهی در حین این که شاید خیلی ها هم خوششان نیاد ولی باز هم ارزش کارها یا چیزهای باارزش برام کم نمی شود!
این که بعضی ها خیلی ساده و بی اعتنا از کنار ارزش ها می گذرند آزارم میده. شاید در نظر خیلی ها اصلا مهم نباشه ولی بالاخره چیزی که با دل ساخته میشه رو نباید به راحتی زیرپا گذاشت... چقدر گفتن بعضی چیزها سخته...
این که برای انجام بعضی کارها تنها می مونم در حالی که کسانی زیادی را هم دارم، نشون دهنده ی اینه که...هیچی، بهتره نگم، چون شک دارم فرضم درست باشه!
یادمه اس ام اسی خونده بودم که محتواش این بود:" اگر روزی دشمن پیدا کردی بدان در رسیدن به هدفت موفق بودی". نمی دونم چرا چند وقته این پیامک تو ذهنم مرور میشه؛ با دیدن رفتارهایی از دوستام توی دانشگاه، یا حتا دختر همسایمون! در حالی که یادم نمی یاد رفتاری باهاشون کرده باشم که ناراحتشون کرده باشه.
دوستم می گه:« بهتره بیخیال بعضی هاشون بشی. دوستی لیاقت می خواد که هر کسی لیاقتش رو نداره».(اون هم دوستی با من:)
به بعضی ها که زیاد محبت بشه خودشون رو گم می کنند، در واقع خط دوستی رو گم می کنند. شاید از این به بعد تصمیماتی که در ذهنم است را عملی کردم!
پ.ن: چیزهایی که نوشتم، چندین موضوع مختلف بود که چند روزیه دست به دست هم دادن و...
